CHWILOWO NIEDOSTĘPNE
FRAGMENT
- Kogoś mi przypominasz – powiedział Tom lustrując dziewczynę czekoladowym spojrzeniem. Stali koło okna wychodzącego na parking, gdzie stały dwa srebrne tour busy. Vanessa odwróciła spojrzenie od twarzy muzyka i wodziła nim po pomieszczeniu.
- Tak? Kogo? – spytała, a głos zatrząsł się od tłumionych emocji. To niemożliwe, że ją poznał, przecież nie wyglądała jak szesnastoletnia Vanessa Rossmann z Magdeburga! Ani Gustav, ani nawet spostrzegawczy Bill jej nie poznali! Georg to inna sprawa, on wiedział, że Michelle z nią przyjdzie.
Tom spojrzał na jej prawą rękę, która przyozdobiona została srebrną bransoletką z przypinkami. Uniósł prawą brew do góry, a głupkowaty uśmieszek wpełzł mu na twarz. Co za zbieg okoliczności, doskonale pamiętał kto nosi podobną ozdobę!
- Widziałeś mnie pod sklepem spożywczym – powiedziała nagle brunetka, chcąc odwrócić zainteresowanie Toma od srebrnej bransoletki. Jak mogła o niej zapomnieć? – W piątek.
- Ah, faktycznie! – wykrzyknął – tak, pamiętam cię. Stałaś koło czarnej hondy i patrzyłaś na mnie, jakbyś zobaczyła ducha – zaśmiał się i klasnął w dłonie.
Vanessa odetchnęła z ulgą, nie rozpoznał w niej swojej dawnej dziewczyny. Odwróciła głowę i zauważyła, jak Michelle rozmawia o czymś z Georgiem, przytulając się do niego. Trochę dalej Bill i Gustav grali w piłkarzyki.
- Napijesz się czegoś? – spytał Tom i zawadiacko się uśmiechnął. Wskazał palcem na lodówkę stojącą w kącie pokoju. – Woda, cola, sok…
- Nie, dzięki – odparła. Usiadła na białej kanapie, zakładając nogę na nogę i nie zdziwiło jej to, że brunet usiadł zaraz obok niej, kładąc rękę na oparciu sofy.
- Więc… czym się zajmujesz?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz